Artykuły

Pracownia Dokumentacji i Badań
Alternatywnych Ruchów Religijnych i Parareligijnych (PDiBARRiP)
na Wydziale Teologicznym UMK

1. Informacje podstawowe
2. Historia
   Pracownię powołano do istnienia 15 lutego 2011 r., jako jednostkę organizacyjną Wydziału Teologicznego pozostającą w ścisłej współpracy z Zakładem Teologii Fundamentalnej i Religiologii tegoż Wydziału. Działalność Pracownia podjęła 1 października 2012 r., choć prace nad jej powołaniem sięgają połowy roku 2010.
3. Główne obszary badań
   Celem Pracowni jest: prowadzenie badań nad alternatywnymi ruchami religijnymi i para-religijnymi – dalej arr (zwane także: nowymi ruchami religijnymi, mniejszościami religijnymi/wyznaniowymi, grupami kultowymi, religiami młodzieżowymi, kulturami alternatywnymi itd.), w zakresie ich historii, doktryn, wierzeń, praktyk, liczebności oraz wewnętrznej struktury, a także na temat wpływu, jaki wywierają na swych członków oraz resztę społeczeństwa (instytucje państwowe, samorządowe, gospodarcze),
   Główne formy działalności to:
   a) zbieranie informacji, czyli tworzenie naukowej bazy danych (dokumentacji) we wspomnianym wyżej zakresie,
   b) analizowanie, przetwarzanie i opracowywanie tych informacji oraz formułowanie ogólnych wniosków badawczych,
   c) propagowanie (publikowanie) wyników badań naukowych dotyczących arr – czyli dostarczanie obiektywnych, wyważonych i aktualnych informacji na ten temat,
   d) formułowanie postulatów i wspieranie inicjatyw na rzecz rozwiązywania problemów społecznych wynikłych z istnienia arr w Polsce.
   
   A. Tworzenie naukowej bazy danych
   Gromadzone materiały źródłowe, opracowania i inne informacje będą pomocą - bazą i inspiracją dla powstających prac licencjackich, magisterskich, doktorskich i innych prac naukowych tworzonych zarówno na Wydziale Teologicznym, jak i poza nim. Tworzona baza naukowa służyłaby różnym dziedzinom nauk, badających arr, czyli np. religioznawstwu, socjologii, psychologii, pedagogice, historii, psychiatrii, filozofii, teologii, etnologii, politologii, prawu, ekonomii, medioznawstwu, językoznawstwu itd. Materiały te byłyby podstawą naukowych refleksji, dotyczących mapy wyznaniowej i parawyznaniowej Polski.
   
   B. Formułowanie ogólnych wniosków badawczych
   Analiza, przetwarzanie i opracowywanie informacji o arr będzie oznaczało w końcowym rezultacie powstawanie prac naukowych na ten temat: publikacji, artykułów i innych, np. dokumentów. Chodzi tu szczególnie o analizę informacji o arr także pod kątem:
   (1) zagrożeń i patologii stwarzanych przez arr dla społeczeństwa oraz zgodności ich funkcjonowania z zasadami współżycia społecznego i prawa,
   (2) wrogości, nietolerancji i lęków jakie arr wzbudzają w społeczeństwie, co jest widoczne, np. w mediach, niektórych instytucjach państwowych, samorządowych i inicjatywach obywatelskich, (realizacja gwarancji wolności sumienia i wyznania dla arr), albowiem istnieje konieczność podjęcia działań w celu integracji arr z resztą społeczeństwa;
   
   C. Publikowanie wyników badań
   Dotyczy propagowania i pogłębiania rzetelnej, naukowej wiedzy o współczesnych arr, czyli:
   (1) wydawanie książek, biuletynów, ulotek, broszur, kaset oraz innych informatorów;
   (2) stworzenie redakcji i wydawanie naukowego czasopisma o sektach;
   (3) organizowanie otwartych imprez naukowych: konferencji, sympozjów, seminariów, colloquiów, spotkań, wykładów, kursów, sesji, szkoleń, prelekcji, debat i dyskusji;
   (4) organizowanie innych wydarzeń popularnonaukowych i popularnych zmierzających do poznania i zrozumienia wierzeń, kultury i obyczajów arr;
   (5) prowadzenie stron internetowych;
   (6) propagowanie publikacji (np. promocje książek), dzieł nauki i  sztuki oraz innych związanych z arr;
   (7) udział w imprezach naukowych i popularnonaukowych organizowanych przez inne instytucje;
   (8) współpraca z mediami w zakresie udzielania im informacji o arr;
   (9) informowanie i edukowanie społeczeństwa, a szczególnie udzielanie konsultacji osobistych, telefonicznych, listownych i internetowych;
   (10) współpraca z instytucjami publicznymi (organy państwowe: kuratorium oświaty, policja; władze samorządowe; organizacje kościelne i pozarządowe, np.: protestancka organizacja udzielająca pomocy ofiarom sekt Fundacja „Słowo Nadziei”.
   
   D. Rozwiązywanie problemów społecznych
   Coraz szerszy zakres oddziaływań arr i pojawiania się nowych działań o charakterze parareligijnym stwarza szereg problemów w społeczeństwie. Istnieje konieczność podjęcia działań w celu integracji mniejszości religijnych z resztą społeczeństwa, co pozwoli skanalizować ewentualne zagrożenia wynikające z ich destrukcyjnych działań. Należy inicjować dialog pomiędzy społeczeństwem i państwem a arr. Dialog ten powinien doprowadzać do zanikania społecznej izolacji arr, a z drugiej strony społeczeństwo w coraz mniejszym stopniu będzie okazywało reakcje lękowe wobec nich.
   
   
4. Pomoc dla poszkodowanych (ofiary sekt)

                4. 1. Co zrobić, jeśli bliski pozostaje pod wpływem sekty?
                Niezwłocznie skontaktuj się z centrum informacji o sektach, ośrodkiem pomocy dla ofiar sekt. W początkowej fazie uzależnienia od sekty konkretne
                i kompetentne działania z twojej strony mogą mieć decydujące znaczenie.

GROMADŹ INFORMACJE O GRUPIE

Dowiedz się jak najwięcej o grupie, do której należy twój bliski. Informacje zdobywaj poprzez słuchanie tego co bliski mówi na temat grupy, jakiego używa słownictwa, jakie czyta książki.
Prowadź dokładny dziennik wydarzeń. Zapisuj, jak często i na jak długo twój bliski wychodzi lub wyjeżdża z domu, czy odwiedzają go nowi koledzy.
Ważne są wszystkie informacje: nazwiska, telefony, adresy, doktryna. Zbieranie ich nie powinno być śledztwem, by nie tworzyć atmosfery policyjnego nadzoru.
Korzystaj z materiałów informacyjnych o grupie, które nie są jej autorstwa.

ODNAWIAJ I BUDUJ WIĘZI RODZINNE I PRZYJACIELSKIE

Utrzymuj kontakt z twoim bliskim. Okazuj mu życzliwość, podkreślaj, iż go kochasz niezależnie od tego, co zrobi.
Podejmij próbę zrozumienia bliskiego, zainteresuj się jego myśleniem, bądź gotów do wysłuchania go.
Odpowiadaj na zaproszenie do rozmowy, podtrzymuj każdą taką inicjatywę, z jaką wystąpi twój bliski. Zawsze musisz znaleźć dla niego czas.
Ważne okazje do wzmacniania kontaktu, to imieniny, urodziny. Dbaj o wspólne świętowanie, spacery, spędzanie czasu. Masz prawo do widzenia się z twoim bliskim.
Zapewniaj słowem i czynem o miłości, bądź wyrozumiały, spokojny, łagodny, dbaj o dobrą atmosferę. Tak można osiągnąć więcej.
Przyjmij zawsze jednoznaczną i jasną postawę negującą sekty. Chodzi o to by bliski znał twoje zdanie na ten temat. Darz szacunkiem bliskiego, ale i wymagaj szacunku wobec siebie.

NIE !!!

NIE BUDUJ BARIER I NIE PROWADŹ „WOJNY” W DOMU

Nie wyolbrzymiaj całego zdarzenia. Staraj się nie utożsamiać tego z tragedią, zdradą i nie odrzucaj bliskiego.
Nie krzycz, nie obrażaj, nie karć go, nie przesłuchuj, nie płacz, nie histeryzuj, nie proś oraz nie używaj negatywnych określeń typu „sekta”, „sekciarz”, „heretyk” itp. Więcej zyskasz cierpliwością i miłością.
Nie oceniaj, nie krytykuj, nie zadręczaj go ciągłymi pytaniami i przesłuchaniami. W czasie rozmów z bliskim należy unikać rzeczy, które go zablokują na kontakt z tobą.
Nie myśl o nim w kategoriach „inny”. Będzie to tylko na rękę grupie, w której się znalazł.
Nie zrywaj kontaktu.
Nie warto działać w pojedynkę, warto zaangażować rodzinę i przyjaciół w dotarciu do bliskiej osoby. Należy sprawdzić kompetencje pomagających.

NIE NARAŻAJ MATERIALNYCH DÓBR RODZINY

Nie pozwól, aby sekta wymuszała cokolwiek od ciebie.
Nie dawaj nigdy bliskiemu pieniędzy – nie wysyłaj ich (lepiej przedmioty dla bliskiego, np. kurtkę).
Nie wydawaj żadnych oryginalnych dokumentów, np. świadectw (tylko ewentualnie kopię)
Nie sponsoruj grup, ich ośrodków i działalności.
Nie kupuj ich książek, czy innych przedmiotów.
Nie uczestnicz w dokładnie przygotowanych przez grupę spotkaniach dla rodziny.
Nie daj się wykorzystać przez fałszywych przyjaciół. Uważaj na nich i na zawodowych pomocników, którzy obiecują odzyskać członka rodziny za duże pieniądze i za pomocą częściowo nielegalnych metod siłowych (np. deprogramowanie).
 

4.2. Dbając o… czyli profilaktyka

DBAJĄC O:

- więzi rodzinne,
- krytyczne myślenie,
- rozumne przeżywanie emocji,
- dobre wspomnienia,
- zdrowie fizyczne,
- poznanie swoich mocnych i słabych stron,
- rzetelne źródła informacji,
- umiejętne podejmowanie decyzji,
- rozwój intelektualny,
- pielęgnowanie przyjaźni,
- umiejętność przebaczania,
- życie oparte na wartościach

NIE ULEGNIESZ PSYCHOMANIPULACJI STOSOWANEJ TAKŻE W SEKTACH.

4.3. Sekty to grupy (niekoniecznie religijne), które…

- posiadają charakter totalitarny (przemożna rola przywódcy-guru), gdzie liderzy przypisują sobie absolutny autorytet i prawo do decydowania o ważnych (a czasami nawet błahych) sprawach życiowych pozostałych uczestników,
- werbują nowych członków bez podawania ścisłych informacji o prawdziwych celach grupy, o normach i zasadach w niej obowiązujących,
- narzucają swym członkom wymóg bezwzględnego posłuszeństwa i całkowitej lojalności, przy zakazie jakiejkolwiek krytyki wewnętrznej,
- wpajają członkom przekonanie o elitarności ruchu (pozostała ludzkość chora, zepsuta i zagubiona) i niechęci do jakiegokolwiek dialogu światopoglądowego, czy religijnego (oraz ekumenizmu),
- cechują się silną więzią wewnętrzną i ostro izolują się od reszty społeczeństwa (zerwanie związków rodzinnych i społecznych), co zazwyczaj wynika z opozycyjnego systemu wartości względem społeczeństwa,
- kreują ostry podział rzeczywistości na „dobre i pożądane” (w ich wspólnocie) i „złe i niebezpieczne” poza ich grupą, łącznie z postulatem zniszczenia tego co na zewnątrz!
- nauczają, że posiadają cała prawdę, a ich światopogląd zawiera prosty obraz świata, który wyjaśnia każdy problem, zaspakajają w ten sposób wszelkie potrzeby członków,
- uzależniają uczestników psychicznie (emocjonalnie) i ekonomicznie od osoby przywódcy lub grupy za pomocą technik psychomanipulacyjnych i socjotechnicznych (rozbudowany system nieustannej kontroli, liczne zakazy itd.),
- posiadając silnie rozwiniętą strukturę władzy, jednocześnie charakteryzuje się znaczną rozbieżnością celów deklarowanych i realizowanych oraz ukrywaniem norm w sposób istotny regulujący życie członków,
- prowadzą – pod pozorem deklarowanej działalności prospołecznej – zorganizowaną działalność przestępczą lub sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, albo naruszającą podstawowe prawa człowieka,
- działają destrukcyjnie na członków, ich rodzinę i przyjaciół oraz sympatyków, a także społeczeństwo, poprzez wykorzystywanie fizyczne (idea darmowej pracy dla grupy i przywódcy), psychiczne lub materialne (np. darowizny, dziesięcina).
 

4.4. Jak pomagamy?

Udzielamy informacji religiologicznej oraz pomocy psychologicznej i pedagogicznej (osobom i rodzinom) w sprawach dotyczących:
- psychomanipulacji,
- kontrowersyjnych grup religijnych,
- subkultur,
- ezoteryzmu, okultyzmu, spirytyzmu, magii, pseudomistycyzmu,
- New Age,
- pseudouzdrowicieli w psychologii i medycynie,
- toksycznych relacji (uzależnienie emocjonalne, przemoc psychiczna).

Pomagamy poprzez:
- konsultacje osobiste, telefoniczne i meilowe,
- wkłady, szkolenia, prelekcje (np. w szkołach),
- dostęp do Biblioteki Wydziałowej Teologii (pn.-pt. 12.00-15.00),
- korzystanie z Archiwum Pracowni,
- pomoc psychologiczną i psychiatryczną,
- doradztwo prawnicze,
- wsparcie duszpasterskie (dla chętnych katolików),
- kontakt z innymi podobnymi ośrodkami w Polsce i zagranicą.

Dzięki wsparciu i pomocy Urzędu Marszałkowskiego
Województwa Kujawsko-Pomorskiego w Toruniu POMAGAMY BEZPŁATNIE
 

5. Inspiracje (czyt. art.)
6. Przyjaciele i wsparcie
   Dzięki wsparciu i pomocy
   
   Urzędu Marszałkowskiego
   Województwa Kujawsko-Pomorskiego w Toruniu
   POMAGAMY BEZPŁATNIE
   
   Możemy także rozwijać naszą działalność
   BADAWCZĄ
   

 7. Publikacje

• < Poprz.
• Nast. >