Semantyczny WEB

Poruszanie się w sieci internetowej przypomina błądzenie w nieuporządkowanym gąszczu danych. Podstawowym celem jest zdefiniowanie powiązań i korelacji pomiędzy danymi aby mogły one być lepiej i łatwiej przetwarzane przez komputer. Dotychczas mieliśmy do czynienia z sytuacją, w której dane w sieci były formułowane w sposób, który umożliwiał ich wyświetlanie (machine-readable). W tym celu stworzone zostały języki znacznikowe takie jak np. HTML. Semantic Web postuluje taką reprezentację danych, która umożliwiałaby ich szeroko pojęte przetwarzanie (machine-understandable). Służyć mają temu rozwiązania odpowiedniego opisu danych, tzw. metadane. Językiem opisu danych spełniającym te wymagania jest RDF (Resource Description Framework).

Dokumenty RDF pisane są w języku XML. RDF jest językiem opisu METADANYCH, natomiast  XML językiem opisu dokumentów. Podstawową cechą metajęzyka jest oddzielenie struktury od treści dokumentu. Poza tym umożliwiają one definiowanie nowych znaczników poszerzając tym samym możliwości poprawnej interpretacji dokumentu (p. Tab. poniżej).

Porównawcze cechy prostego języka znacznikowego z metajęzykiem [5].

 Jednym z największych ostatnio problemów, związanych z przetwarzaniem danych,  jest stałe zwiększająca się ilość typów stosowanych formatów danych. Dawniej wymiana danych między programami nie była skomplikowana, gdyż były one zapisywane w postaci tekstu, dziś jednak konieczne jest stosowanie specjalnych modułów, umożliwiających konwersję danych między programami.

  Dziedzina systemów i aplikacji typu Semantic Web nie jest jeszcze szeroko rozpowszechniona, ale mocno rozwija się w dzisiejszych czasach i jest postrzegana jako ważny element informatyki.

Technologia Semantic Web nie rozwija się tak szybko jak się spodziewano, od roku 2001 tempo jego rozwoju znacznie zwolniło. Należy więc spróbować poszukać przyczyn takiego rozwoju sytuacji, proponuję rozpatrzyć następujące sugestie:

1. Język RDF został opracowany przez specjalistów z dziedzin naukowych takich jak logika i sztuczna inteligencja. Metodyka ich pracy jest trudna dla zrozumienia i zaakceptowania przez większość użytkowników.

2. Nieprzygotowanie merytoryczne większości użytkowników, którzy nie mogą szybko nauczyć się systemów standaryzowania własnych dokumenty, ignorując  np. metajęzyki.

3. Konkurencja i gwałtowny rozwój, dość prostej w obsłudze, wyszukiwarki GOOGLE, głównego reprezentanta wyszukiwania kontekstowego, powoduje niechęć do używania zaawansowanych narzędzi Semantic Web.

Ponieważ informacje w sieci są dalece nieuporządkowane,  szukając informacji na pewien temat możemy błądzić, czytać powtórzone wątki, czasem natrafiać na sprzeczności. Możliwości automatycznego wyszukiwania i przetwarzania informacji w sieci ułatwiają nam ten trudny proces. Zwielokrotnienie takich systemów w postaci wymieniających się informacjami o zasobach – agentów - pozwoli ogarnąć zawartość informacyjną w Internecie. Mimo istniejących i rozwijających się systemów opartych o RDF, nie ulega wątpliwości, że dużo jest jeszcze do zrobienia.

Niektórzy naukowcy oceniają rok 2009 jako moment powszechnej akceptacji i popularyzacji Semantic Web ...

Wizja Świata Informacji w Społeczeństwie Wiedzy [6].

BIBLIOGRAFIA:

[1] Daconta, M.C et all. The semnatic Web. Wiley Publishing Inc, Indianapolis, Indiana, 2003.   

[2] Passin, T.B. Explorer's Guide to the Semantic Web. Manning Publications CO,  Greenwich, 2004.

[3] Semantic Web. [on-line] http://www.w3.org/2001/sw/

[4] Berners-Lee, T., Hendler, J., & Lassila, O. (2001). "The Semantic Web." Scientific American. 279(5). [on-line]  http://www.sciam.com/article.cfm?articleID=00048144-10D2-1C70-84A9809EC588EF21&catID=2