prof. zw. dr hab. Jan Wiktor Sienkiewicz

• 

Historyk sztuki, krytyk sztuki, kurator

Od 1989 roku pionier i specjalista w zakresie badań nad polską sztuką na emigracji po 1939 roku.

 

Moje zainteresowania badawcze oraz publikacyjne dotyczą:

• zagadnień związanych z kulturą artystyczną w obrębie XX-wiecznej polskiej i europejskiej sztuki nowoczesnej; zwłaszcza polskiej sztuki i polskiego życia artystycznego na emigracji w latach 1939-1989, w tym szczególnie:

• twórczości plastycznej artystów tak zwanego Polskiego Londynu 1945-1989 (Szkoła Malarstwa Sztalugowego i Grafiki Użytkowej Mariana Bohusza-Szyszki; Wydział Sztuk Pięknych PUNO; Zrzeszenie Polskich Artystów Plastyków w Wielkiej Brytanii APA) i innych polskich związków, szkół, stowarzyszeń i grup artystycznych w Wielkiej Brytanii po drugiej wojnie światowej;

• dziejów polskich i obcych galerii sztuki współczesnej na emigracji a szczególnie w Wielkiej Brytanii (zwłaszcza Drian Galleries, Grabowski Gallery, Centaur Gallery);

• twórczości polskich artystów na Bliskim i Środkowym Wschodzie, Egipcie i we Włoszech (1942-1947);

• sztuki włoskiej XX wieku - szczególnie środowiska artystycznego Mediolanu (w tym Triennale di Milano i Attilio Alfieri) oraz Rzymu (Accademia di Belle Arti);

• twórczości artystów polskiego pochodzenia na Litwie, szczególnie Roberta Bluja;

• badań związków sztuki i turystyki (szczególnie na Mazowszu).

Badania nad polską sztuką na emigracji, które prowadzę systematycznie od 1989 r., oparte są przede wszystkim na kwerendach archiwalnych (zarówno w archiwach państwowych jak i prywatnych) oraz na studiach zbiorów dzieł sztuki zgromadzonych w muzeach, galeriach sztuki współczesnej i kolekcjach prywatnych, w większości (poza Polską) na terenie Wielkiej Brytanii. Szczegółowe studia dotyczą przede wszystkim twórczości plastycznej malarzy, rzeźbiarzy i grafików tzw. polskiego Londynu.

Poza Wyspami Brytyjskimi, od początku lat 90. XX w., mój obszar badawczy związany z polską emigracją artystyczną, poszerzyłem m.in. o Włochy, kraje Bliskiego i Środkowego Wschodu, a szczególnie Liban, gdzie w bejruckiej Akademii Sztuk Pięknych ALBA oraz w Uniwersytecie Amerykańskim w latach 1942-1952 studiowali polscy artyści, skupieni wpierw w szeregach Armii Polskiej na Wschodzie a następnie w 2 Korpusie generała Władysława Andersa. W ostatnich latach, pole swoich zainteresowań badawczych poszerzyłem również o twórczość artystów polskiego pochodzenia na Litwie.

Większość moich publikacji stawia za cel, przywrócenie polskiej XX-wiecznej historii sztuki (wpierw – poprzez rozpoznanie, a następnie systematyczne opracowywanie i krytyczną ocenę), nieobecnych do 1989 r. w fachowej literaturze, dokonań twórczych (szczególnie w zakresie plastyki) - będących dziełem polskich artystów tworzących na emigracji, a także określenie ich roli i udziału we współtworzeniu dziejów plastyki w krajach, które stały się ich nowymi ojczyznami.