 |
HISTORIA WYDZIAŁU SZTUK PIĘKNYCH |
|
|
Wydział Sztuk Pięknych to wyjątkowa jednostka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, szczycąca się długą,
ponad dwustuletnią tradycją - jego historia sięga XVIII-wiecznej "szkoły wileńskiej", a geneza wiążę
się z działalnością jednego z najstarszych uniwersytetów Rzeczypospolitej - Szkoły Głównej Litewskiej.
Dnia 1 października 1797 roku rozpoczęła swą działalność Katedra Malarstwa i Rysunku Uniwersytetu Wileńskiego,
ustanowiona przy Wydziale Literatury i Sztuk Wyzwolonych. Jej kierownictwo powierzono Franciszkowi Smuglewiczowi,
wybitnemu malarzowi epoki stanisławowskiej. Dołączyli do niego inni zasłużeni artyści, jak malarz-klasycysta
Jan Rustem czy Andre Le Brun - niegdyś pierwszy rzeźbiarz nadworny Stanisława Augusta. Powrót do koncepcji
włączenia kształcenia artystycznego w struktury uniwersytetu był wynikiem upadku mecenatu królewskiego i Malarni.
Bazując na europejskiej tradycji akademickiej, twórcy wileńskiej Katedry Malarstwa stworzyli w niej gruntowne
podstawy dla programu kształcenia artystycznego, zaś Wilno - dotychczas pod względem artystycznym mało aktywne -
stało się w początkach XIX wieku głównym centrum sztuki na terenie dawnej Rzeczypospolitej. Powstała tu pierwsza
w XIX wieku krajowa szkoła malarstwa historycznego, uprawiano też inne gatunki - pejzaż, malarstwo rodzajowe i
alegoryczne, a zwłaszcza portret. Joseph Saunders, grafik angielski, od 1810 pełniący funkcję kierownika
wileńskiej katedry, jako pierwszy w Europie prowadził na uniwersytecie wykłady z historii sztuki. Okres świetności
Wilna jako centrum artystycznego zakończył się wraz z powstaniem listopadowym - likwidacja Uniwersytetu Wileńskiego
rozproszyła jego wychowanków, choć dorobek "szkoły wileńskiej" zachował siłę oddziaływania jeszcze po połowie XIX
wieku.
|
| Tradycja akademickiego kształcenia artystycznego w Wilnie została wskrzeszona
w 1919 roku. Przy reaktywowanym Uniwersytecie, któremu nadano imię Stefana Batorego, utworzono wówczas Wydział
Sztuk Pięknych, o co w sposób szczególny zabiegał wybitny malarz, Ferdynand Ruszczyc. To jego zasługą był ściśle
mieszczący się w wileńskiej tradycji program i profil kształcenia. Początkowo na nowo powstałym wydziale działało
sześć pracowni plastycznych: malarstwa pejzażowego (Ruszczyc), malarstwa i rysunku (Kubicki), aktu
(Bogusz-Siestrzeńcewicz), rzeźby (Bałzukiewicz), grafiki (Jastrzębowski), sztuki stosowanej (Czajkowski),
drukarstwa, liternictwa i introligatorstwa (Lenart) oraz |
|
» Profesorowie i pracownicy Wydziału Sztuk Pięknych USB, Wilno,
lata 20. XX wieku. |
|
|
|
|
